De eindstreep

Het verhogen van de AOW-leeftijd naar 67 jaar houdt de gemoederen al enige tijd bezig. Er is al veel zin en onzin over geschreven en gesproken. Zelf heb ik niet voldoende inzicht om hier echt nuttige zaken aan toe te voegen. Toch wil ik er wel iets over kwijt.

Wat betekent het allemaal voor de oudere werknemer? Eén scenario is dat werkgevers huiverig zullen zijn ‘ouderen’ in dienst te hebben of nemen. Je hebt namelijk wel de lasten als deze ‘oudere’ zijn werk niet meer aankan. Loondoorbetaling bij ziekte bijvoorbeeld. Re-integratie-inspanningen zal een werkgever naar mijn inschatting niet doen. Zeker niet om sancties door het UWV te voorkomen; een WIA-aanvraag voor een 67-jarige is toch zinloos?

Extra werk voor arbodienst en re-integratiebureau  zit er dus ook niet in. Ik las onlangs dat momenteel slechts 13 procent van de 64-jarigen nog werkt. Een geringe arbeidsparticipatie dus. Wie zijn eigenlijk die ongelukkige types die nog wél  werken? Wat hebben ze fout gedaan dat dit ze overkomt? Hier moet men toch eens gedegen onderzoek naar doen. Dit kleine clubje gaat straks dus door naar de 67 jaar en moet daarmee zorgen voor de beoogde vier miljard van Donner. De andere 87 procent heeft blijkbaar andere middelen gevonden om in het onderhoud te voorzien. Wellicht omdat ze ambtenaren zijn met een regeling die voor de ‘gewone’ werknemer niet geldt en waardoor men wel bijtijds kan stoppen met werken.

Straks moeten er voor kantooromgevingen (arbo) richtlijnen komen over het rollatorverkeer

Hoe dan ook, het lijkt mij dat werkgevers niet dolenthousiast zullen zijn als hun medewerkers- ondanks overbelasting, burn-out, rugklachten en stress – toch richting 64, 65 en zelfs 67 jaar dreigen te gaan en alsnog kans lopen om nog tijdens hun dienstverband langdurig ziek te worden. Eerst was het zes weken doorbetalen bij ziekte, toen werd het een jaar, inmiddels is het twee jaar. In het geruchtencircuit spreekt men zelfs al over tien jaar! Nu gaat de werkgever dus ook een stukje kosten voor het ouder worden van zijn medewerkers betalen. En eerst twee jaar, dan vijf jaar… Straks moeten er voor kantooromgevingen (arbo) richtlijnen komen over het rollatorverkeer. En wat te denken van rondslingerende gehoorapparaten, pillendozen en andere gevaarzettende zaken?Ik heb zorgen over de oudere werknemers die straks gaan doorwerken tot 67 jaar. Ongetwijfeld zijn het de onwetenden die nog opgevoed zijn met het idee dat werken loont. Er is nog altijd een aantal mensen dat goedbedoeld en hard werkend naar de eindstreep denkt te gaan.

Stel je een marathonloper voor: na 42 kilometer en 195 meter afzien, is daar de eindstreep. Daar blijkt plots dat er nog vijf kilometer aan is geplakt. Best oneerlijk…