Auteur: beheerder

Geplaatst op door

Bijzondere ziekmelding – werknemer vermist

Geen contact met werknemer

Deze week kwam er bij de Vliegende arbodienst een bijzondere ziekmelding binnen van een werkgever. De betreffende werkgever verneemt sinds begin dit jaar niets meer van werknemer. De werkgever heeft besloten het loon stop te zetten en werknemer uiteindelijk uit dienst te melden. Hij had tenslotte diverse malen getracht zijn werknemer te bereiken, maar helaas zonder resultaat. Daarnaast heeft hij ook nooit een ziekmelding ontvangen en niets meer van zijn werknemer gehoord.

Ziek na 4 maanden afwezigheid

Op een mooi zonnige dag krijgt de werkgever een brief van het UWV, met daarin het bericht dat de werkgever verplicht is zijn re-integratie inspanningen te doen, omdat de werknemer in kwestie zich bij het UWV had ziek gemeld. De werkgever reageerde natuurlijk zeer verbaasd en werd hiermee ook teruggefloten met betrekking tot het beëindigen van het dienstverband.

Toch starten met re-integratie

De werkgever heeft meteen een bedrijfsarts via de website van de vliegende arbodienst besteld, om te zorgen dat hij zo snel mogelijk kan voldoen aan de vraag van het UWV.

Het is altijd moeilijk oordelen wat er precies gaande is tussen werknemer en werkgever. Onze ervaring is dat er in de meeste gevallen meer speelt, dan bij ons kenbaar wordt gemaakt. Goed doorvragen, de juiste bedrijfsarts en jarenlange ervaring zorgen ervoor dat iedere casus bij ons zijn juiste beloop krijgt. 

Arbodienstverlening is puur maatwerk en geen enkel verzuim is hetzelfde. 

Geplaatst op door

De eindstreep

Het verhogen van de AOW-leeftijd naar 67 jaar houdt de gemoederen al enige tijd bezig. Er is al veel zin en onzin over geschreven en gesproken. Zelf heb ik niet voldoende inzicht om hier echt nuttige zaken aan toe te voegen. Toch wil ik er wel iets over kwijt.

Wat betekent het allemaal voor de oudere werknemer? Eén scenario is dat werkgevers huiverig zullen zijn ‘ouderen’ in dienst te hebben of nemen. Je hebt namelijk wel de lasten als deze ‘oudere’ zijn werk niet meer aankan. Loondoorbetaling bij ziekte bijvoorbeeld. Re-integratie-inspanningen zal een werkgever naar mijn inschatting niet doen. Zeker niet om sancties door het UWV te voorkomen; een WIA-aanvraag voor een 67-jarige is toch zinloos?

Extra werk voor arbodienst en re-integratiebureau  zit er dus ook niet in. Ik las onlangs dat momenteel slechts 13 procent van de 64-jarigen nog werkt. Een geringe arbeidsparticipatie dus. Wie zijn eigenlijk die ongelukkige types die nog wél  werken? Wat hebben ze fout gedaan dat dit ze overkomt? Hier moet men toch eens gedegen onderzoek naar doen. Dit kleine clubje gaat straks dus door naar de 67 jaar en moet daarmee zorgen voor de beoogde vier miljard van Donner. De andere 87 procent heeft blijkbaar andere middelen gevonden om in het onderhoud te voorzien. Wellicht omdat ze ambtenaren zijn met een regeling die voor de ‘gewone’ werknemer niet geldt en waardoor men wel bijtijds kan stoppen met werken.

Straks moeten er voor kantooromgevingen (arbo) richtlijnen komen over het rollatorverkeer

Hoe dan ook, het lijkt mij dat werkgevers niet dolenthousiast zullen zijn als hun medewerkers- ondanks overbelasting, burn-out, rugklachten en stress – toch richting 64, 65 en zelfs 67 jaar dreigen te gaan en alsnog kans lopen om nog tijdens hun dienstverband langdurig ziek te worden. Eerst was het zes weken doorbetalen bij ziekte, toen werd het een jaar, inmiddels is het twee jaar. In het geruchtencircuit spreekt men zelfs al over tien jaar! Nu gaat de werkgever dus ook een stukje kosten voor het ouder worden van zijn medewerkers betalen. En eerst twee jaar, dan vijf jaar… Straks moeten er voor kantooromgevingen (arbo) richtlijnen komen over het rollatorverkeer. En wat te denken van rondslingerende gehoorapparaten, pillendozen en andere gevaarzettende zaken?Ik heb zorgen over de oudere werknemers die straks gaan doorwerken tot 67 jaar. Ongetwijfeld zijn het de onwetenden die nog opgevoed zijn met het idee dat werken loont. Er is nog altijd een aantal mensen dat goedbedoeld en hard werkend naar de eindstreep denkt te gaan.

Stel je een marathonloper voor: na 42 kilometer en 195 meter afzien, is daar de eindstreep. Daar blijkt plots dat er nog vijf kilometer aan is geplakt. Best oneerlijk…

Geplaatst op door

Alle goede dingen

Privacy is, terecht ,een hot item binnen de arbodienstverlening. Er wordt door de media tijd noch moeite gespaard om arbodiensten, re-integratiebedrijven, werkgevers, casemanagers, bedrijfsartsen en andere onverlaten aan te wijzen welke zich schuldig maken aan het rondstrooien van medische gegevens van zieke werknemers.

Het is altijd makkelijk om de zondebok in de arbodiensten te zoeken maar is het wel zo simpel?

Een feit is dat het met betrekking tot de bescherming van de privacy van zieke werknemers er zeker niet makkelijker op is geworden sedert de privatisering van de ziektewet in 1996.

Van de werkgever (en werknemer) wordt verwacht dat al het mogelijke wordt gedaan om zo snel mogelijk te re-integreren bij ziekte. De werkgever dient echter wel een advies te krijgen met welke beperkingen rekening gehouden moet worden.

Het is erg lastig voor een bedrijfsarts om de belastbaarheid van een zieke werknemer te presenteren op een zodanige manier dat er geen medische informatie wordt vrijgegeven. De informatie dient echter wel zo duidelijk te zijn dat de werkgever precies weet in hoeverre de medewerker belastbaar is. Vervolgens dient de werkgever of casemanager dit weer te vertalen in inzetbaarheid in de aanwezige werkzaamheden in het bedrijf. Het blijft een feit dat indien er duidelijkheid wordt gegeven over de beperkingen van een zieke medewerker het niet te voorkomen is dat de werkgever hieruit redelijk kan distilleren wat de aard van de aandoening is.

Het is voor Arbodiensten sowieso niet makkelijk om het goed te doen
Het is voor Arbodiensten sowieso niet makkelijk het goed te doen. Zij dienen te manoeuvreren binnen geldende wet en regelgeving en richtlijnen. Dat is een eerste vereiste. Vervolgens is niet eenvoudig uit te leggen aan zieke werknemers dat er, ondanks beperkingen, gekeken moet worden naar de mogelijkheden. Hoe terecht ook, de werknemer voelt zich niet begrepen en gehoord in zijn ‘ziek zijn’ en daar hebben we ontevreden speler nummer een. De werkgever heeft de neiging om de bescherming van de zieke medewerker met betrekking tot de medische aspecten te zien als ‘het opnemen voor de medewerker’. Daar hebben we ontevreden speler nummer twee.
 

Blijkt de zieke medewerker onverhoopt na twee jaar nog ziek te zijn wacht daar het UWV. Met een stofkam wordt door het dossier gegaan om te checken of iedere peperdure interventie wel ingezet is en of de werkgever wel alles ingezet heeft om te re-integreren. Er is uiteraard altijd iets te vinden, resultaat is een loonsanctie voor de werkgever. Deze is nu ontevreden over arbodienst en UWV. Boze speler nummer drie.

‘Alle goede dingen bestaan in drieën’ is het gezegde. Hier is het andersom. We blijven optimistisch, ondanks het geschetste beeld blijft het mogelijk om prima begeleiding uit te voeren en is het mogelijk alle partijen tevreden te houden. 100% vakkundigheid en inzet is wel een vereiste.

Geplaatst op door

Ziekteverzuim te baas

Medewerkers die ziek zijn of voor een langere tijd niet kunnen verschijnen op de werkvloer. Veel werkgevers denken er liever niet aan. Net als aan alle regelingen rond arbo, ziekteverzuim en re-integratie.

‘Teveel rompslomp en te ingewikkeld’, ‘geen geld voor’ of ‘nooit bij stilgestaan’’. Het zijn veel gehoorde uitspraken. “Terwijl het helemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn”, stellen Eric Huisman en Frans Honkoop, directeuren van De Vliegende Arbodienst. “Veel belangrijker is echter dat ondernemers dit soort zaken goed regelen. Je wilt niet weten wat erbij komt kijken als een werknemer bijvoorbeeld langdurig uit de roulatie is of – nog erger – arbeidsongeschikt blijft. Als werkgever moet je dan wel de verantwoordelijkheid nemen en alles goed regelen.”

Onze missie is ondernemers te ‘ontzorgen

Ontzorgen 

Beide heren hebben meer dan vijftien jaar ervaring als verzuimspecialist. Ze zijn gespecialiseerd in het aanbieden van de meest uitlopende arbodiensten via internet. Huisman: “Onze missie is ondernemers te ‘ontzorgen’ en op een toegankelijke, snelle en effectieve manier bij te staan in deze voor hen zo ingewikkelde materie. Met één muisklik kunnen ondernemers zich via de website gratis bij onze arbodienst aansluiten. Wij werken anders dan de meer traditionele arbodiensten, maar gemak dient hierbij de mens. Wij hanteren geen jaarkosten; de kosten komen pas in beeld op het moment dat wij daadwerkelijk voor de klant aan de slag gaan. Dat kan overigens heel snel; binnen 24 uur ondernemen wij actie. Vandaar dat ‘Vliegende’ in onze naam. Het onderstreept hoe wij te werk gaan: als het nodig is zijn wij er.”

Van gesprek tot keuring 

De diensten van De Vliegende Arbodienst lopen sterk uiteen: van gesprekken met zieke werknemers en werkgevers tot een spoedcontrole bij verzuim, werkplekonderzoek, keuringen van medewerkers, mediation en het inschakelen van gespecialiseerde arbo-artsen of arboconsultants. “Daarbij houden wij voor de ondernemer de kosten zo laag mogelijk. Een spoedcontrole is er al vanaf € 59. Belangrijk voor ons is dat er voor alle betrokkenen naar de beste, snelste en meest adequate oplossing wordt gezocht”, aldus Honkoop.

Met een klik ziekteverzuim te baas

 

Moderne technieken 

Sinds de oprichting, blijft De Vliegende Arbodienst zich ontwikkelen en maakt zij gebruik van de modernste technieken. Zo is het mogelijk om een videospreekuur te organiseren (met in achtneming van alle privacy) en wordt er gewerkt aan een speciale app, zodat ondernemers overal en altijd hun administratie rond verzuim kunnen raadplegen. Huisman: “Wij richten ons vooral op het MKB, waar – zo merken wij – behoefte is aan helderheid over deze’materie tegen lage kosten. Natuurlijk zijn wij best vooruitstrevend met onze online-arbodienst. Maar wie voorop loopt, weet de weg…”